11e dag : Moab

Zoals ik in het verslag van gisteren al schreef, slapen we hier prima…vanmorgen werden we pas om 10:00 wakker!

Meteen de keuken in gedoken, dat wil zeggen ons 1 gaspitje aan gedaan en eitjes met spek gebakken. Na het douchen zijn we de auto ingesprongen en eerst in Moab gaan tanken en vervolgens richting Canyonlands NP gereden.

Maar voor Canyonlands namen we nog de afslag naar Dead Horse Point State Park. Dit park is zoals de naam al zegt, een State Park en dus is onze Nationale Parkenpas hier niet geldig, dat stond ook aangegeven. Maar Cox zal Cox niet zijn als we het niet gewoon proberen…en ja hoor de jongedame keek bedenkelijk naar het pasje en dacht waarschijnlijk zo’n aardige mannen laat ik gewoon doorrijden, geldig pasje of niet…

Uitzicht op het einde is erg mooi en vooral wijds en diep. Je ziet de Colorado rivier kronkelen door het ruige landschap. Hierboven voel je je erg klein.

Daarna stukje terug en de afslag naar Canyonlands NP genomen. Eerste stop was Shafer Trail Viewpoint, je kijkt hier op de Shafer-trail, een mooie route met haarspeldbochten langs de steile rotswanden.

Het volgende punt was Grand View Point, helemaal aan het einde van weg. Er waren mensen die hier gewoon sprakeloos waren toen ze aan de rand kwamen staan. Zo mooi, het is echt onmogelijk om dit door middel van een foto over te brengen zoals het is.

Op de terugweg het mooiste van de rit: Mesa Arch. Dit is een natuurlijke rots-boog en als je ervoor staat, kijk je de diepte én verte in, dit is op de foto weer wel een beetje over te brengen en levert supermooie foto’s op.

Rond 16:30 waren we terug op de camping en zijn we direct het zwembad (hot-tub) in gedoken, euh niet gedoken natuurlijk want dat mag niet…meer ons erin laten vallen.

Om 18:30 ben ik een wandeling gaan doen naar Corona (geen Covid-19) Arch…redelijk zware wandeling met enig klim en klauterwerk. Er stond 3 a 4 uur voor, maar ik was in 1uur42 terug op de parkeerplaats…ben ik nu zo snel of Amerikanen langzaam?

Bovendien heb ik nog zeker 20 minuten foto’s staan maken en onderweg ook regelmatig gestopt. Leuk tijdens zo’n wandelingen, is het contact wat je hebt met je mede-wandelaars, altijd gezellig even kletsen.

Nadat ik weer bij onze cabin was, zijn we meteen naar het centrum van Moab gereden. We wilden beide in een echt Amerikaans restaurant eten, ofwel ons aanpassen aan de cultuur van het land waar we op bezoek zijn. Daar doen wij niet zo moeilijk over hoor:

Enige jammere van deze foto is dat mijn eten er niet opstaat, maar wel mijn beker Fanta…

Wij hebben ons buikje vol en gaan nu lekker slapen.

10e dag : Moab

Vandaag hebben we rustig aan gedaan. Langzaam opgestart, want we hoeven niks speciaals vandaag. Lekker ontbijt gemaakt, broodjes met eieren en spek…en dit alles in het warme zonnetje en met een mooie view!

Na de afwas en het opfrissen, zijn we naar Mills Creek gegaan, dit is een swim-hole met een watervalletje. Hier was ik in 2013 al eens geweest en had nog steeds de wens hier eens terug te keren. Op de parkeerplaats aangekomen kreeg ik hetzelfde gevoel dan dat ik de laatste keer bij de Horseshoe Bend in Page had: TikTok, Instagram en andere social media maakt van onontdekte pareltjes bekende plekken en dus….drukte! Maar het is wat het is. Eenmaal aangekomen, na een wandeling van ongeveer 20 minuten, was het inderdaad erg druk, maar er was blijkbaar een hele schoolklas, en op een gegeven moment vertrokken die allemaal en was het heerlijk rustig.

In het begin was het water even koud, eenmaal erin…HEERLIJK!

Wat moet dat heerlijk zijn als je hier woont, lekker met de kids en/of hond even lekker afkoelen.

Na dit uitje, we zijn er in totaal toch zo’n 3 uur geweest, zijn we op de camping naar het zwembad gegaan, lekker in de hot-tub.

Rond 18:00 ben ik vertrokken voor een pittige wandeling naar Fisher Towers, op 30 minuten rijden van Moab. De weg ernaartoe is al een feest: je rijdt er tussen hoge rotsen en langs de Colorado River. De uitzichten na elke bocht zijn werkelijk adembenemend mooi, dat in combinatie met U2 op flink volume…Genieten met een grote G!

De wandeling naar Fischer Towers is zo mooi, beetje klimmen, weer dalen erg afwisselend, maar met uitzichten die je stil maken, nog sterker: het is er doodstil!

Eenmaal terug bij de cabin, bleek dat ik John’s telefoon in mijn rugzak had meegenomen, dus die kon even niks. We zijn nog in Moab iets gaan eten en daarna ons bedje in. We slapen hier heel goed trouwens.

9e dag: Monticello - Moab

Pfff we hebben het overleefd…we leven nog! We hebben met onze schoenen aan geslapen, zodat in het geval de eigenaar van het motel ons iets wilde aandoen, we ons zo snel mogelijk uit de voeten konden maken . Maar even zonder flauwekul, deze morgen werd er vanaf 08:00 al op de deuren gebonkt: “housekeeping!” Echt niet normaal. Wij waren om 10:00 nog op onze kamer en bijna alle gasten waren al vertrokken, toen hoorde ik de eigenaar buiten aan een van de schoonmaaksters vragen welke gasten nog niet vertrokken waren. Nummer 104 zei een van die vrouwen, toen zei hij: “what are they doing, waiting till Christmas?”…ik ben naar buiten gegaan, maar kon hem helaas niet meer zien…wat een ***-hole!

Ontbijten hebben we gedaan in een tankstation, broodje worst en heerlijke beker (0,75 ml) koffie. Zo’n tankstation is niet zoals bij ons in Nederland, maar een stuk groter en een halve supermarkt en een zitgedeelte voor te eten.

Onderweg naar Moab zijn we nog even gestopt bij de Wilson Arch, deze ligt pal langs de weg.

Onze volgende overnachtingsplaats is op een camping. We slapen daar in een houten cabin. Ik ben op deze camping al 4x eerder geweest en daar hebben ze een heerlijk zwembad, met een grote hot-tub. Toen we Moab binnenreden, begon mijn stuur van de auto ineens sterk naar links te trekken…daar op een gegeven moment maar aan toegegeven en we reden pardoes de parkeerplaats van de McDonalds op, wat een toeval! Je kunt maar beter de honger voor zijn en dus hebben heel verstandig en snel (fast) iets gegeten.

We kwamen om 13:00 al aan en onze cabin was nog niet klaar. Geen enkel probleem: konden we meteen het zwembad in…wat een Genot!

Rond 15:30 hebben we alle spullen in de cabin geladen en zijn we naar Arches NP gegaan. De ingang van dit park ligt slechts op 3.5km van onze camping. Sinds dit jaar moet je bij dit park een tijd reserveren voor toegang, omdat het gewoonweg te druk werd. Dit werkte perfect: geen lange rijen voor de ingang en op de parkeerplaatsen en uitkijkpunten was er steeds voldoende plek.

Eerste stop was Park Avenue.

Daarna Petrified Dunes Viewpoint.

Next stop, een korte wandeling om een rots: Balanced Rock, deze rots weegt 3.5miljoen kilo. Maar zoals jullie kunnen zien heeft John hem tijdens een flinke windhoos op zijn plaats weten te houden.

En daarna naar uitkijkpunt op Delicate Arch, dit is de bekendste van het park en deze Arch staat op heel veel afbeeldingen van de staat Utah afgebeeld. We hebben Delicate Arch vanaf het uitkijkpunt bekeken.

Volgende stop was Sand Dune Arch. Leuke korte wandeling tussen 2 hoge rotsen en door los rood zand. Bij de Arch lag een grote rots waar kinderen opklommen voor een foto…dat konden deze 2 grote kinderen natuurlijk ook!

Op de parkeerplaats kwam er nog een zwarte kraai op een pick-up zitten en ging met zijn snavel op verschillende plekken onder het afdekzeil zoeken voor iets lekkers…grappig om te zien hoe brutaal ie was.

Toen naar het einde van het park, daar waren 2 wandelingen naar Pine Tree Arch en naar Tunnel Arch, bij de splitsing van de wandelingen is John blijven wachten en heb ik ze snel gedaan.

Pine Tree Arch

Tunnel Arch

Intussen ging de zon al een beetje onder en werden de kleuren mooier en mooier. We hebben trouwens regen gehad…ik schat 20 druppels.

Na het bezoek aan Arches zijn we meteen Moab ingereden voor een uitgebreid diner, dat hadden we wel verdiend. Tijdens het eten ineens een klap: vloog er een musje tegen onze raam van het restaurant.

Die bleef versuft op de grond zitten en verroerde zich niet, ik heb die opgepakt en op een grasveldje gezet waar veel vogels in de bomen zaten, hopelijk komt het nog goed.

Nu gaan we zo slapen en we hoeven geen wekker te zetten, want we slapen hier 3 nachten.

Tot morgen!

8e dag: Hanksville - Monticello

We mochten zelf een plek uitzoeken op de camping gisterenavond en hadden een mooi plekje op een grasveldje uitgezocht. Het nadeel was, dat deze plek vooraan de camping lag en dus iedereen langs ons moest om de camping te verlaten. Om 06:00 vertrokken de eerste gasten en dus werden we wakker, echter vielen we weer in slaap en om 09:00 weer wakker en ontbeten: spek/eieren op brood.

Eerste doel vandaag was Moonscape Overlook. Dit is een door het grote publiek nog niet ontdekte plek. Het ligt een stuk van de weg af en is via een dirtroad te bereiken. Als je aan de rand van deze overlook staat, denk je echt dat je op de maan bent…wat een uitzicht!!!

Dit was een van de highlights die ik wou gaan zien en filmen met mijn drone. Ik heb fantastische beelden gefilmd, tenminste dat denk ik……..de drone ligt nu een paar honderd meter op de grond: gecrasht ???. Balen, maar het is maar een apparaat en hier kom ik nog eens terug, dat is zeker! We spraken daar 2 Chinezen, die hadden daar overnacht, lijkt me heel gaaf. Ook hun drone was gecrasht gisteren. Er geldt 1 gouden regel: verlies je drone nóóit uit het oog…weer een les geleerd!

Hierna de mooie weg over route 95 gereden. Op deze weg is na elke bocht weer een ander uitzicht en ga je omhoog en weer flink omlaag. De temperatuur schommelde telkens tussen 78F en 93F.

Vooral het uitkijkpunt Hite was supergaaf: je staat er heel hoog boven een dal met een weids uitzicht.

Daarna hebben we Natural Bridges NM bezocht. In dit park zijn een paar natuurlijke bogen/bruggen en die kun je bezoeken door een rondje te rijden van 9 mijl. De bogen zijn te zien door via een korte wandeling naar de uitkijkpunten te lopen, zelfs met een rolstoel bereikbaar. Bij 1 boog ben ik naar beneden gelopen om onder de brug uit te komen, naar beneden was makkelijk, maar naar boven best even zwaar, zeker omdat ik weer eens geen water mee had genomen…

Volgende stop was een ruïne van een Indianenstam, leuk om eens te zien.

Onderweg naar ons hotel even gestopt bij Family Dollar om drank te kopen. John kocht een pakje sigaretten en kreeg een mooi compliment: ze twijfelde of hij wel 21 jaar was…hij moest ID laten zien ??.

Het inchecken bij het motel was hilarisch. Ik zei hello tegen de man (eigenaar) achter de balie, kreeg nog geen hello terug, maar de vraag wat hij voor me kon doen…tsja wat zouden we komen doen haha. Nou er kon geen lachje vanaf, nog sterker toen ik vroeg hoelaat het zwembad open was, zei hij “NOT”….oeps sorry dat ik het vroeg.

Ik vroeg: Why not?

Hij: Because there is no water in it!

Ik: Why not?

Hij: because it is cooooooooooold (zo lang sprak hij het uit haha).

Ik: And there is also no breakfast, I booked for breakfast and pool

Hij: No you didn’t!

Ik ben niet snel sprakeloos, maar nu wel haha. Maar hij had een petje op met allemaal guns…we waren blij dat we heelhuids de receptie konden verlaten haha. We liggen nu op onze kamer, maar we zijn bang om iets verkeerds te doen en mochten jullie niks meer van ons vernemen na dit verslag, dan zaten we in Motel Wayside Motor Inn in Monticello…de eigenaar is dan de hoofdverdachte!

Hopelijk tot morgen!

7e dag: Bicknell - Hanksville

Het ontbijt van vanmorgen bestond uit een broodje worst bij een lokale bakkerij/supermarkt. Lekkere grote beker koffie erbij en toen onderweg richting Capitol Reef NP. Dit park staat bij niet veel mensen op nummer 1, maar het is zo mooi! Eerst bij een paar uitzichtpunten gestopt en toen richting de scenic drive, dit een rondje van ongeveer 13km door de hoge rotsen. Het eerste gedeelte van de weg is verhard, daarna volgt een makkelijk toegankelijke dirtroad.

Daarna het park uitgereden en naar het beginpunt van de Cathedral Valley Loop. Dit is een niet heel bekende, maar o zo mooie dirtroad door diverse landschappen. De lengte is in totaal 58mijl, ongeveer 93km.Het begint met het oversteken van de Freemont River. Het water stond laag genoeg en dus was het oversteken geen probleem. Verder laat ik de foto’s van de diverse uitzichten spreken…het lukt natuurlijk nooit om het beeld/gevoel wat je ter plekke hebt vast te leggen, maar ik hoop dat het een beetje overkomt.

Onderweg hadden we een klein euveltje: we zaten vast in een stukje los zand, maar John stapte uit en gaf aan hoe te rijden en keek of de wielen zich niet ingroeven, nee dus en na 5 minuutjes waren we weer “on the road”. We hadden eerder al een "truck" gezien die was vastgelopen, maar wat we ook probeerde, het lukte ons niet om hem los te krijgen...

We zijn trouwens tijdens deze hele route maar 6 auto’s tegengekomen! En we hebben zo’n dikke 6 uur gereden. Dus hier met pech komen te zitten is geen pretje.

Het was nog 20 mijl rijden tot onze overnachtingsplaats: Duke’s Campground in Hanksville. In Hanksville meteen even gestopt bij een supermarkt en brood voor het ontbijt gekocht.

Bij aankomst binnen 10 minuutjes de tent opgezet en naar een restaurant gegaan, daar heerlijk gegeten en gedronken. Ik een burger met pulled pork en John gepaneerde vis, had eigenlijk kip bedoeld, maar was toch lekker. Bier was van brouwerij uit Moab en smaakte goed.

Na het eten gedoucht en dit verslag geschreven, versturen zal ik een dag later. Dus wat jullie lezen is van gisteren.

6e dag: Kodachrome - Bicknell

Nou, dat was me een nachtje wel. Onze eerste nacht in onze (mooi en snel opgezette) tent.

We blijken nog geen echte “slaapzak-slapers” te zijn haha…als de rits opengaat, is het verdomd lastig om die ‘s nachts weer omhoog te krijgen, dus we hadden beide koude schouders gehad vannacht haha. Maar dat gaat ons niet meer gebeuren: bovenaan zit een klittenband om de rits te sluiten.

Lekker een ontbijtje gemaakt: eieren met spek op brood en melk/chocomel erbij.

Daarna de tent afgebroken en alles in de auto geladen.

Vandaag stond er niet veel op het programma. Alleen de rit van de camping naar Bicknell, maar die gaat wel via de scenic byway 12, ofwel een van de mooiste wegen van Amerika volgens velen.

Onderweg bij een uitkijkpunt kwamen we nog de Golden Girls tegen en die wilde maar wat graag met de Golden Boy op de foto ?.

Diverse keren gestopt om van het uitzicht te genieten. Laatste stuk gaat door bosgebied en er stonden borden met uitkijken voor overstekende koeien en herten…we hebben er niks van gezien helaas, wel een paar eekhoorntjes die overstaken.

Na het inchecken in het motel, zijn we gaan bubbelen in de hot-tub, de eerste pas deze vakantie.

Gegeten hebben we bij een Indiaans restaurant, was weer erg lekker en veel.

Na het eten ben ik nog even gaan relaxen in de hot-tub met een Sudoku erbij en John is op de kamer gaan relaxen. Het is nu 22:15 hier en we gaan slapen.

5e dag: Zion - Kodachrome

Dit blog is een dag later, omdat we op de camping geen internetbereik hadden.

Vanmorgen waren we op tijd wakker, de zon scheen binnen door de ramen…fijn wakker worden.

Beide gedoucht en toen richting Red Hollow Canyon, een korte trail naar een slot canyon, dit is ontstaan door water en wind welke door de rotsen stroomde en waaide.

We zouden gaan ontbijten bij Galaxy diner in het dorpje Hatch, hier hadden we in 2019 ook al gegeten. Maar helaas was deze gesloten en toen zijn we bij een ander restaurantje een broodje met koffie gaan eten, was ook heerlijk.

Toen door naar Bryce Canyon. Hier waren we in 2019 ook al geweest, echter toen alleen een paar viewpoints bekeken. Nu stond er een leuke wandeling op het programma: een combi van Navajo loop trail en de Queens Garden trail. Deze kun je op 2 manieren lopen: beginnen bij Sunset point en dan bij Sunrise point eindigen of andersom. Het verschil is dat je bij de ene in het begin sterk en snel daalt en daarna langzaam weer omhoog gaat en bij de andere eindig je dus met het sterk stijgende gedeelte. Keuze was aan John en die koos voor meteen steil dalen en langzamer omhoog.

Op het punt van overgang op de langere route had John last van 2 blaren. Hij deed zijn schoenen uit en meteen kwam er een eekhoorntje naar hem toe: die had zin in kaas…tenenkaas ?.

John nam de korte weg terug en ik ben verder gegaan met de Queens garden trail. Ongelooflijk was een uitzichten! Bij elke bocht weer adembenemende rotsformaties en betoverende kleuren. Onderweg heb ik een paar keer een praatje gemaakt met verschillende mensen van verschillende nationaliteiten, altijd erg leuk. Op sommige stukken kwam ik zelfs niemand tegen…totale rust, dat is echt genieten. Eenmaal boven, zat John al bij de auto te wachten, hij had het dus ook gehaald. Ik was al bang dat we weer een helikoptervlucht moesten gaan doen, maar dan nu in een reddingshelikopter.

Na Bryce zijn we naar Tropic gereden voor boodschappen te doen voor op de camping. Een half uurtje verder lag onze camping in Kodachrome en hebben we onze tent opgezet…binnen een halfuurtje stond ie…en hij staat nu nog!

Rond een uur of 19:00 zijn we nog een stukje gaan rijden en hebben we gestopt bij Mossy cave trail, hier is een mooi watervalletje en we hebben nog even met de voetjes door het water gelopen, ijskoud.

Eenmaal terug op de camping heb ik gekookt, dat heet: gehaktballetjes met satésaus opgewarmd en dat met brood, smaakte heerlijk, zeker in zo’n mooie omgeving.

Nu zitten we voor ons kampvuurtje en gaan zo onder de wol…euh in de slaapzak.

4e dag: Las Vegas - Zion NP

Vanmorgen was ik weer vroeg wakker, 06:38 om precies te zijn. Een half uurtje werd John ook wakker. We waren meteen actief: John ging douchen en intussen had ik al mijn spullen al ingepakt en gedeeltelijk naar de auto gebracht. Terwijl John zijn spullen ging pakken heb ik uitgecheckt en om 08:00 waren we al onderweg richting 7-Eleven voor een ontbijtje. Ik had al in mijn planning staan om weer terug te gaan naar het Avis, het autoverhuurbedrijf om toch te proberen een grotere auto te krijgen, maar tijdens het inladen van de koffers en trolleys al helemaal, het was net een puzzel om het fatsoenlijk erin te krijgen en om dat 2,5 week nog elke dag te moeten doen, geen fijn idee!

Dus naar Avis en daar gezegd dat dit echt niet te doen was en dat in Europa ik met mijn status 2 klasse hoger krijg en nu pas 1 klasse hoger heb gekregen. Eerst gaven ze een paar opties, maar die vond ik niet goed genoeg en dus weer terug naar de balie en daar zeiden ze dat dit de enige opties waren, andere auto’s in de grotere klasse waren gereserveerd. Dan hebben we een probleem zei ik en toen ging ze nog eens in het systeem zoeken, met als resultaat nog 2 opties. Eentje ervan was een Chevrolet Traverse…deze genomen! Deze heeft 3 rijen stoelen, zodat we de achterste neerklappen en dus ruim voldoende ruimte hebben…helemaal happy.

Hierna Las Vegas verlaten en richting Zion gereden, onderweg een korte file gehad met een vertraging van een half uurtje. In St-George een lunch genuttigd en weer verder naar Zion. Daar aangekomen was de doorgaande weg door het park net versperd door “rock-fall”. Gevolg hiervan was dat we weer een stuk terug moesten en zo’n 80 mijl moesten omrijden. Ik zag op de kaart dat we dan een binnenweg konden nemen en dan Coral Pink Sand Dunes SP konden meenemen, hier was ik ook nog nooit geweest, het zag er mooi uit.

Toen door naar Zion om te kijken of we via de andere kant wel bij de parkeerplek van de wandeling naar Canyon Overlook konden komen. Toen we aankwamen bij de ingang van het park, stonden er 5 auto’s bij de ingang stil en na 10 minuten wachten begonnen ze ineens te rijden. Ze lieten iedereen door zonder ook maar naar Nationale Parkpas te vragen of te laten betalen. Bij de parkeerplek aan een park-ranger gevraagd of de wegblokkade al was opgelost en ze zei dat de weg 10 minuten geleden was vrijgegeven. We hadden dus enorm geluk gehad.

De wandeling was erg mooi en John mag trost op zichzelf zijn dat ie helemaal heeft voltooid. Aan het einde van de wandeling heb je een fantastisch uitzicht op de vallei, maar beelden zeggen meer dan woorden: zie hieronder.

Op de weg naar ons motel zagen we nog een wei met bizons en die moesten we op de gevoelige plaat vastleggen.

Het is nu inmiddels 23:45 en we gaan slapen…tot de volgende blog, dit kan iets later worden, want morgen slapen we voor het eerst op een camping en die ligt erg afgelegen en dus is er waarschijnlijk geen internetbereik.